SİLAH FABRİKASINDA ÇALIŞIYORDU

Silah fabrikasında çalışıyordu
Bunaltan sorularla yüreğinde
Terleyerek uyanıyordu
Boğuntu içinde

Kanlı çocuk yüzleri
Geçiyordu düşlerinden
Cesetler geçiyordu
Bombalanmış kentlerden

Bir an geldi bakamaz oldu
Eşe, dosta, arkadaşlara
Kaçtı kalabalıklardan
Sığındı ıssızlıklara

Yazdı içinden geldiğince
Zihnini kemiren düşünceleri
Ve bir gün iş saatinde
Çıkardı koynundan bildiriyi

Bir çılgının sesiyle
Okudu haykırarak:
“Arkadaş, yaptığın
Korkunç işi bırak

Çocuklar öldürülüyor
Ürettiğimiz silahlarla
Bir son vermeliyiz
Bu canavarlığa”

Fabrikada iş
Durdu bir an
Sirenler çaldı
Sesi duyulmaz oldu uğultudan

“Yaratan, üreten insanlarız biz
Bir çıkarımız yok savaşmaktan
Vazgeçelim elbirliğiyle
Silah yapmaktan...”

Sürükleyip götürdüler
Bir daha haber çıkmadı ondan...
Kimi “kaçık” dedi ona...
Kimi “ kahraman”...

1988